Kıymetli okurlarım, ilk köşe yazımda dilim döndüğünce insan olmaktan, insan kalabilmekten bahsetmiştim. Bugün ki köşe yazımda ise en çok insan olduğum, en çok insan olduğumuz zamanlardan bahsetmek istiyorum.
Çocuk olmaktan, insanoğlunun en temiz en saf hali olan çocuktan. Ve tabiî ki çocuk kalabilmekten. Hatırlıyorum dünyanın daha güzel olduğu zamanları, çocuk masumiyeti vardı insanoğlunun yüzünde ve çocuklar sadece şeker için ağlar, oyuncakla sevinirlerdi…
İnsanlığı, insanoğlunu karartmak isteyen kafalar önce çocuktan başladı kemirmeye. Hani çiçek deriz ya çocuk için, o kadar çok çiğnediler ki çocuğun diğer çocuklarla ve dünya ile irtibatını kesmek zorunda bıraktılar.
Çocuğa şiddet…
Çocuğa cinsel istismar…
Çocuk kaçırma…
Çocuk gelin…
Çocuk işçi…
Kimsesiz çocuklar…
Düşünsenize tek başına bile büyük suç olan kelimeler, başına çocuk eklenince ne hale dönüşüyor…
Aslında kelimeler cümleler çocuklar değil, bir çocuğun bunlara maruz bırakıldığı bir dünyada insanlık dönüşüyor. Bütün bunları o küçük kalplerinde yaşamak zorunda bırakılıyorlar. Birde utanmadan o küçük çocukları suçlayan insanlar var.
Bazen düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi bu dünyaya çocuk getirirsek ne olur diye. Bir sürü insanın da benimle aynı düşüncede olduğunu biliyorum. En savunmasız hali insanoğlunun, kötü bir şey yaşadıklarını biliyorlar ama ne yaşadıklarını bilmiyorlar. Onlar için evcilik bebeklerle oynamak, doktorculuk ilaç yazıp, iğne yapmak olarak bilinirken hadi oyun oynayalım sözleriyle cinsel tacizde bulunuluyor. Küçük kalpleriyle bunun doğrumu yanlış mı olduğunu İdrak edemedikleri için aileme ya bir şey olursa diye düşünerek bunu saklıyorlar. Çocuk psikolojisini anlamak zordur. Çocuklar içe kapanık oldukları için korkularından dolayı paylaşmaktan çekiniyorlar. En kötü geleceğini etkileyecek şeyleri bile anlatamıyorlar. Şiddet uygulayan bu tarz istismarda bulunan insanların ise çocukluktan yaşadıkları şeyler yüzünden bu duruma geldiklerini düşünüyorum.
Çocukları eğitmek zordur fakat, insanlarla arasında olması gereken mesafe öğretilmelidir.
Çocukken ne yaşarsan onu yaşatırsın diye boşuna demiyorlar. Çocuk aklı deyip çocukları susturduğumuz yerde kendi çocukluğumuzu susturuyoruz. Hepimizin aslında bir zamanlar çocuk olduğunu unutmayalım. Unuttuğumuz noktalarda hatırlamalıyız ki biz çocuk ruhlu insanlarız. Evet tüm insanlık ırkının içinde bir vahşilik yatıyor ama önemli olan bunu bastırabilmek, içimizdeki hayvanı terbiye edebilmek.
Ensest ilişki kurbanı olan çocukların dili olmalıyız. Binbir ırktan geliyoruz. Bir çocuk dünyaya geldiğinde hepimizin çocuğu oluyor. Hiç duydunuz mu? Çocuk doğduğunda aliye geldi, ayşeye geldi diyeni. Duyamazsınız, çünkü çocuk dünyaya gelir ve sorumluluğu bütün dünyanındır. Ben doğurmadım, banane, mecbur değilim ilgilenmeye gibi sözler insan tanımını zedeler. Dolayısıyla doğru olanı yapmak noktasında ve yanlışa müdahale etmek noktasında hepimiz sorumluyuz söz konusu çocuklar olunca.
Dünya artık gerçekten bildiğim o dünya değil ve maalesef doğru mesafe bizi ve çocuklarımızı korumanın ilk şartı gibi.
Benim çocuğumu benden başkası kucağına oturtamaz.
Benim çocuğumu benden başkası öpemez.
Benim çocuğuma benden başkası para veremez.
Benim çocuğumu benden başkası gezdiremez.
Benim çocuğuma benden başkası sahip çıkamaz.
Evet, gerekirse çocuklarımızı bayramda bir başkasıyla bayramlaşmaya bile göndermeyelim. Yok, amcası, dayısı, abisi bir şey olmaz demeyelim. Her şey olur!!! Çocuklarımızı kendimizden bile koruyalım. Öyle bir noktaya geldik ki çocuklar hayatla tanışmadan bir anda kötülükle yüzleşince ne yapacaklarını şaşırıyorlar. Çocuklarımıza yaptığı şeyler için kızmayalım. Doğruyu söyledikleri için onlara teşekkür edelim. Çocuklarımızı susturmayalım. Çocuklarımız birer oyuncak bebek değil. Bizim çocuklarımızda
Leyla
Büşra
Eylül
Irmak
Pelda
Gizem... Olabilirdi.
Bir sürü çocuğumuz bu toplumdaki insanlar tarafından kurban seçilmiş ve hayatlarını kaybetmiş durumda. Senin de çocuğun var ya da ileriki zamanda olacak, sende çocuğunun bu isimler arasında yer almasını istemiyorsan en güzel kokulu çiçekleri uçurumun kenarına dikme.
Kalın sağlıcakla…
ÇOCUK VE DÜNYA ÜZERİNE
Yayınlanma :
06.08.2021 16:01
Güncelleme
: 06.08.2021 17:03
Yorum Yazma Kuralları
Lütfen yorum yaparken veya bir yorumu yanıtlarken aşağıda yer alan yorum yazma kurallarına dikkat ediniz.
Türkiye Cumhuriyeti yasalarına aykırı, suç veya suçluyu övme amaçlı yorumlar yapmayınız.
Küfür, argo, hakaret içerikli, nefret uyandıracak veya nefreti körükleyecek yorumlar yapmayınız.
Irkçı, cinsiyetçi, kişilik haklarını zedeleyen, taciz amaçlı veya saldırgan ifadeler kullanmayınız.
Türkçe imla kurallarına ve noktalama işaretlerine uygun cümleler kurmaya özen gösteriniz.
Yorumunuzu tamamı büyük harflerden oluşacak şekilde yazmayınız.
Gizli veya açık biçimde reklam, tanıtım amaçlı yorumlar yapmayınız.
Kendinizin veya bir başkasının kişisel bilgilerini paylaşmayınız.
Yorumlarınızın hukuki sorumluluğunu üstlendiğinizi, talep edilmesi halinde bilgilerinizin yetkili makamlarla paylaşılacağını unutmayınız.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Yorumlar
Kalan Karakter: