Kafamı koydum yastığa.
Bin gece geçti, binlerce keder, binlerce gözyaşı, binlerce aşk , binlerce gülüş ...
Sen geçtin düşümden, düştüm en güzel yerinden.
Kendimden düştüm.
Beyaz ışığın aydınlattığı duvardan düştü resmin.
Her şeyin farkındaydı sanki kediler. Evin her yerindeler.
Tek kişilik soframa 2 tabak koydum. Sonra da durdum.
Durdum, durdum ...
Mevsimler geçti, açtı yeni çiçekler bahçemde
Ben yine de durdum.
Sonra eski bir plaktan gelen cızırtılı sese takıldım.
Düştüm.
Kalkarken ruhumun kesiklerini
Bir bir iyileştirdim.
Kaldırdım kafamı Turgut Uyarı duydum, “göğe bakalım” dedi
Gökyüzü sonsuz, kaldır kafanı
Sonra yağdı üstüme yağmur ,
Yaralarım kabuk bağladı
Bir dert kapladı yüreğimi
Toprağın kokusu burnuma geldi.
Ama Nazım’ında dediği gibi
“EN FAZLA BİR YIL SÜRER YİRMİNCİ ASIRLARDA ÖLÜM ACISI “ DEĞİL Mİ ?
BİR YIL SÜRER ÖLÜM ACISI
Yayınlanma :
06.02.2021 09:29
Güncelleme
: 06.02.2021 09:29
Yorum Yazma Kuralları
Lütfen yorum yaparken veya bir yorumu yanıtlarken aşağıda yer alan yorum yazma kurallarına dikkat ediniz.
Türkiye Cumhuriyeti yasalarına aykırı, suç veya suçluyu övme amaçlı yorumlar yapmayınız.
Küfür, argo, hakaret içerikli, nefret uyandıracak veya nefreti körükleyecek yorumlar yapmayınız.
Irkçı, cinsiyetçi, kişilik haklarını zedeleyen, taciz amaçlı veya saldırgan ifadeler kullanmayınız.
Türkçe imla kurallarına ve noktalama işaretlerine uygun cümleler kurmaya özen gösteriniz.
Yorumunuzu tamamı büyük harflerden oluşacak şekilde yazmayınız.
Gizli veya açık biçimde reklam, tanıtım amaçlı yorumlar yapmayınız.
Kendinizin veya bir başkasının kişisel bilgilerini paylaşmayınız.
Yorumlarınızın hukuki sorumluluğunu üstlendiğinizi, talep edilmesi halinde bilgilerinizin yetkili makamlarla paylaşılacağını unutmayınız.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Yorumlar
Kalan Karakter: