Ömür dediğin...

Serçeler, Kurtlar ve Kahramanlar…



“Derdime vâkıf değil cânân, beni handân bilir

Hakkı vardır şâd olanlar, herkesi şâdân bilir 

Söylesem te’siri yok, sussam gönül râzı değil

Çektiğim âlâmı bir ben, bir de Yaradan bilir.”



Ne güzel söylemiş Fuzuli. Bazen; yaşadıklarınız, şahit olduğunuz kötülükler insanı derinden yaralar. Nutkunuz tutulur, eliniz kaleme gitmez fakat bir şeyler yapmanız gerektiğini de bilirsiniz.



Tam da böyle durumlar için



Allah resulü buyurdu ki;

 “Bir kötülük gördüğünüz zaman elinizle, gücünüz yetmezse dilinizle, ona da gücünüz yetmezse kalben buğz ediniz.” (Müslim, İman 78; Tirmizi, Fiten 11)



İnananlar için, insan ömrü yolculuğun küçük bir kısmıdır. Uzun bir yol, kadim bir savaş, evvelinde bir yemin ve ahirinde dostluk beyanı vardır.



Dost olma yolunda, zaferler kazanmış kahramanlar vardır.



Tamamı gariptir.



Asrısaadetin gülleri hep kanamıştır ve ‘En sevgili’ zafer saymıştır Medine sokaklarında taşlanırken yuttuğu tozları.



Bizim kahramanlarımızın; yetimlerine taşı aş eden bir nineden fırça yerken, el pençe divan mahcubiyeti vardır yüreklerimizde yer eden.



Bizim kahramanlarımızın; karıncanın hakkını gözetirken, sahibine hürmetinin yürek ısıtan merhameti vardır.

Bizim kahramanlarımızın; insan için döktüğü gözyaşı vardır, şefkati vardır, adaleti vardır saymakla bitmez marifeti vardır.



Dedik ya bu dünyadaki insan ömrü, uzun bir yolculuğun kısa bir bölümüdür.



Ve imtihandır.



Ve saf seçmek gerekir, kendi kıyametimize kadar.



Ya O’na dost olacak kendi hikâyelerimizin kahramanı olacağız. Ya da Şeytana ‘Kötülüğe’ dost olacak bir ıslıkla darıya koşan serçe olacağız, sahibi yok sayıp, kuzu kapan kurt olacağız.



İnsan darıya talip olursa serçe, kuzuya talip olursa kurt, zafere talip olursa kahraman olur.



Hiçbir kahraman kuzuya talip olmaz, hiçbir kahraman darıya talip olmaz.



Muzaffer edasıyla gezen gafilleri boş ver, anlamak için neye talip olduklarına bak. Bak ki yarın huzuru mahşerde kurda kuzu götürmenin hesabı senden sorulmasın.



Anlamak için yaşa; kendini, yaşamı ve O’nu. Akıl et ve dost ol O’na. Seni akıl etmekten men eden her şeye ve herkese düşman ol.



Hürmet et insana, doğaya, hayvana yaratılmış her ne varsa.



Cehennem ateşini kibrinle nar etme, kalbinle serinlet.



Enikonu üç günlük dünya; bir yetimin başını okşa, bir çiçeğe su ver, bir hayvanı ellerinle besle…

Bırak onlar sırça köşklerinde cenneti, cehennemi ve dahi seni sahiplensinler. Sen unutma, kula kulluk etmemen gerektiğini.



Dünyadaki adaletsizliğin sorumlusu olmayabilirsin fakat adaletsizlik karşısında ki duruşunun tek sorumlusu sensin unutma.



Tereddüde düşersen hatırla !



Allah resulü buyurdu ki:

"Sizden birinin insanlardan korkusu, hakkı söylemekten onu alıkoymasın. Çünkü hakkı söylemek ne eceli yaklaştırır, ne de rızkı uzaklaştırır."  (Ahmed İbn-i Hanbel, Müsned)

 

Rabbim; bizleri, insan olmakta muzaffer kılsın.



Kalın sağlıcakla…