2020 DÜNDE KALDI; HOŞ GELDİ 2021

2020’yi nasıl da karşılamıştık âlâyı vâlâ ile…
Her derdimizin çaresi olacaktı güya, her hastalığa çare olacaktı. İşsizler iş bulacak, evlenmek isteyenler eş bulacak, çocuk isteyenler çocuk bulacaktı . Ne hayâller kurmuştuk 2020 için ne hayâller!..
Sonra neler mi oldu? Bunu ben anlatmayayım; çünkü, bunu bütün dünya biliyor. Ben sadece ikisini söyleyeyim: Birisi bütün dünyayla beraber yaşadığımız Covid-19 virüsünün yol açtığı pandemi süreci, diğeri de İzmirli olarak yaşadığımız deprem oldu.
Neyse biz yine de geçen yıl hakkında kötü konuşmayalım ve onu üzmeyelim…
Ne diyor yedi yüz yıl öncesinde sevgi insanı Mevlânâ hazretleri:
“Her gün bir yerden göçmek ne iyi,
Her gün bir yere konmak ne güzel,
Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş.
Dünle beraber gitti cancağızım,
Ne kadar söz varsa düne ait…
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım…”
                             Mevlânâ
Evet insanoğlunun ömür süreci de durmadan akıp giden akarsulara benziyor. Uzaydan bakınca ırmak bir bütün olarak gözükür de her hangi bir yerinde, kesitinde akan nasıl aynı su değilse, insanoğlunun ırmak akışı ömründeki yaşadıkları da aynı zamana çakılı değildir…
Onun içindir dün dünde kaldı gerçeği…
O halde ne yapmalıyız; Mevlânâ’nın deyişiyle yeni şeyler söylemeliyiz… O yeni şeyleri söyleme vakti ne zamandır? Şimdidir efendim şimdi… Şimdi kelimesini okuyanın okuduğu zamandır. Onyıl sonra da, yüz yıl sonra da, bin yıl sonra da şimdi dediği vakit onun konuştuğu zamandır…
İşte bu noktadan  konuya baktığımızda karşımıza bu sefer de takvim çıkmaktadır.
Takvimler insan icâdıdır!.. Kimisi Hicrî, kimisi Milâdî…  Kimisi Rumî, kimisi Celâlî… Kimisi de 12 Hayvanlı… Kimisi 365 gün, kimisi 354 gün…
Zamanı da takvimi de anlamlı kılan sonuçta insandır…
O halde zaman izafî yâni göreceli… Tıpkı dünya gibi, tıpkı felek gibi, tıpkı konumu ve içeriği bir türlü tanımlanamayan ve insanoğlu tarafından işine geldiği gibi tanımlanan kader gibi…
İnsanın güzel işler yaptığı tarihlendirmeler de bu güzellikten nasibini alır. İnsan kötü işler yaptığında da tarihlendirmeler de bu kötülemelerden payını alır.
Sözün özü her şey insanla değer kazanıyor değerli okurlarım: Zaman da, mekân da, ortam da insane göre anlam ve değer kazanıyor…
O halde bütün zamanlarda asıl konu toplumlar için iyi insanı yatiştirebilmekte düğümleniyor. İllâ ki iyi insan!.. Güzel ahlâk mı istiyorsunuz iyi insan…  Merhametli, vicdanlı insan mı istiyorsunuz, iyi insan… Toplumda adaletin işlemesini mi istiyorsunuz, iyi insan.
Bu bağlamda ben sizlere insandan ne anladığımı söyleyeyim de merâmımı bir şiirimle anlatmış olayım…
                         İNSANIM BEN
İnsanım ben!
Eski de benim içimde yeni de
Milatta önce de bende milattan sonra da
Bir dünyayım bazen;
Gece de benim içimde, gündüz de…
Bazen de bir ağacım;
Kökler de bende,  dallar da…
 
İnsanım ben;
İyi de bende kötü de…
Öfke de bende,  sevgi de…
Bazen çobanım yalınca bir dağ başında
Doğum yapan haycana ebeyim.
Bazen Büyüksahra’da
Ne arslan avcısı, ne de ceylandan yanayım…
 
İnsanım ben!
Bazen paganım güneşle ayla
Bazen Budist’im akılla, hazla..
Bazen ateşperestim bazen putperest…
Satanist de benim, atesit de ben, deist de…
Arayan da benim çağlarca, aranan da ben
Aklımın çilesini çeken de ben…
 
İnsanım ben!
Neron da benim Firavun da
Kuyu da benim Yusuf da
İsa da benim Musa da,
Hızır da benim Muhammed Mustafa da
Aşağıların aşağısındaki de benim
Yücelerin yücesindeki de
 
İnsanım ben!
Sonsuza dek sürer gider arayışım
Aradığım bulduğum ne varsa;
Yine, yeni yeniden… 
Hep yüzünü güldürse insanlığın…
Hep sevgiye olsa yarışım,
Hep barışa varışım…
 
İnsanım ben!
İyi de bende kötü de, eski de bende yeni de…
Yine de gönlüm kalır her dâim yenide…
 
Yeni günlerin, haftaların, ayların yılların insanlığın yüzünü güldürecek gelişmelerle bezenmesi dileğiyle yeni yılınızı kutluyorum efendim…
Hoş geldin 2021
SEVGİYLE…